هیچ جایی مانند سینما نیست که به تنهایی‌ات پی ببری. در آن دَه پانزده دقیقه، زمانِ انتظار فیلم. زمانی که بیرون سالن در گوشه‌ای نشسته‌ای. در آن دَه پانزده دقیقه، احساس می‌کنی همه دارند به تو نگاه می‌کنند. حالا در تئاتر کم‌تر است این. چرا؟ نمی‌دانم.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
کاملاً درک شده است... به خصوص نگاه زوج ها که آخی طفلکی! ولی به آسایش بعدش تو سالن می ارزه به نظرم
پاسخحذفممنون درک کردید.
حذف! قابلی نداشت :)
حذف