تأملاتی زیرِ دوشِ حمّام

وقتی این‌ها و هر چه مانند این گفته‌ها را می‌خوانم به یاد سعید الصحاف می‌افتم.

یادتان هست؟ هر روز می‌آمد و از مقاومت ارتش صدام حسین می‌گفت. و اوج‌اش آن روز بود که روی پشت‌بامی، جلوی دوربین ایستاده بود و گزارش می‌داد. صدایش گرفته بود و می‌گفت در بغداد خبری نیست. پشت‌سرش امّا سیاهه‌ی تانک‌ها و سربازان آمریکایی را با آن کوله‌پشتی‌های بزرگ‌شان می‌دیدیم که پیش می‌آمدند.

جورج اورول وقتی دید یکی از دوستان استالین او و هم‌رزمانش در جنگ داخلی اسپانیا را خائن خوانده، نوشت: «برای اولین‌بار بود که می‌دیدم کار و حرفه‌ی یک فرد این است که دروغ بگوید.»