شنبه

...

از پل توماس اندرسون، چنین فیلمی انتظار می‌رفت. مانند «ماگنولیا» و فیلم محبوبم «خون به پا می‌شود». «مرشد» -چه اسم خوبی دارد- فیلمی مرموز و غم‌انگیزی‌ست. داستان امریکای بعد از جنگ‌جهانی دوّم است. داستان جهانی عجیب و غریب با آدم‌های عجیب‌تر. از فِردی [یواخیم فونیکس] که عضو نیروی دریایی امریکا ست و الکلی و دچار اختلال روانی‌ست گرفته تا خودِ مرشد، لنکستر داد [فیلیپ سایمور هافمن] که شباهت بسیاری به راب هابارد رهبر فرقه‌ی ساینتولوژی دارد. فیلم برایم به نوعی نسخه‌ی تصویری تاریخ بی‌خردی میشل فوکو است. جهان فیلم خیلی شبیه یکی دیگر از فیلم‌های ام‌سال بود که بسیار دوست داشتم «در جاده»؛ ساخته‌ی والتر سالس –که ای‌کاش به رمانش مجوز چاپ می‌دادند. به نوعی رابطه‌ی فردی و لنسکتر شبیه رابطه‌ی نیل کسدی و دین موریارتی است. غم‌انگیز است در سالی که این همه فیلم خوب هست، چند ساعت دیگر به احتمال زیاد مهم‌ترین جایزه‌های ام‌سال به «آرگو» داده می‌شود. اگر چه سینما راهِ خود را می‌رود و جشنواره‌ها و مجسمه‌ها راهِ خود را امّا حیف است دیگر. بعد هِی به خودم سیخونک می‌زنم که «پنجره‌ی عقبی» هم اسکار نگرفته. هیچ‌کس هم نمی‌داند آن سال به چه فیلمی جوایز هنری را دادند.

۱۰ نظر:

  1. مرشد را دوست داشتم، یواخیم فونیکسش خیلی خوب است بخصوص آن نیم ساعت ابتدای فیلم، ولی با همه این حرف ها دلم نمی خواهد بگذارمش کنار در جاده. ممکن است این طور ببینم که آدم های هر دو فیلم از آدم های جهان گم شده اند ولی به نظرم مرشد بهتر است، آدم هایش یک سر و گردن بالاترند. نمی دانم شاید فقط نظر من این باشد ولی آدم های درجاده را خیلی دوست نداشتم، داستانشان به نظرم زیادی کش دار بودند.
    راستی آن سالی که پنجره عقبی نبرد، در بارنداز همه اسکارهای درو کرد

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. «پنجره‌ی عقبی» خُب فکر می‌کنم فیلم به‌تری ست.

      حذف
  2. مستر، و عجيب تا آخر با خودم كلنجار ميرفتم كه فردي مستر است. و عجب بازي زيبايي با زمان بود اين فيلم.
    .
    .
    اما آرگو، به نظر من واقعن شانس كمي براي بهترين فيلم داره. هرچند كاملن حس ميهن دوستي آمريكايي را نشانه رفته اما واقعن فيلم هاي بهتر ديگه ي نامزد هستن كه شانس بيشتري دارند

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. چقد الان دلم می‌خواد این نظر خودمو پاک کنم :)

      همین که شروع کردم به خوندن برنده‌های اسکار اولین چیزی که یادم اومد همین نظر خودم اینجا بود :)
      کلن خیلی ضدحال بود اسکار امسال:(

      حذف
    2. فکر نمی‌کنم اتّفاق عجیبی افتاد. اسکار بردن «آرگو» را می‌گویم.

      حذف
  3. آخ گفتی، این آرگو افتضاح بود. هیچی نداشت، صرفاّ یه فیلم سیاسی بود.

    از PTA صحبت بشه و من نباشم؟ :دی

    عالی بود این مستر.

    بلاگ خورتان کردم.

    http://pdelfan.wordpress.com/

    پاسخحذف
  4. سلام. این فیلم هایی که گفتید من ندیدم اما در مورد پنجره عقبی با نظر شما موافقم.
    البته اگه جایزه امسال به جانگو هم میرسسید اینقدر دلم نمیسوخت. هرچند به نظرم این جشنواره ها و جوایز اهمیتی ندارند.

    پاسخحذف
  5. دیشب مستر رو دیدم و تمام لحظات فیلم به این فکر می کردم که این بابا فِردی-یواخیم فونیکس- واقعا این طوریه ؟ یا داره بازی می کنه؟ اونقدر محوش بودم که رسما فیلمو نفهمیدم.... قیافش... نگاهاش...راه رفتنش... نشستنش... انگار یه مستند بود درباره زندگی یه روان پریش بعد از جنگ
    بی نظیر بود بی نظیر

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. فکر می‌کنم فونیکس لایق اسکار بردن بود به شرطی که دنی دِ لوئیس نبود. :)

      حذف