...

خب آدم باید یکی را داشته باشد. دست‌کم برای برخی از زمان‌ها، برخی از شب‌ها؛ مثلِ ام‌شب، یا حتّا مثلِ دی‌شب. امّا نه هر کسی را. کدام‌شان؟ به نظرِ من باید از آن‌هایی داشته باشی که وقتی لبه‌ی یقه‌ی لباس‌ت تو رفته، یا بر عکس تا شده، بیاید خیلی آرام با سکوت، آن را برایت درست کند. تو هم زُل بزنی به چشم‌هاش. از آن‌ها می‌گویم. احیانن منظورم را می‌گیرید دیگر؟