إِن تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُواْ بِهَا وَإِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لاَ يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ.
اگر به شما خوشى رسد آنان را بدحال مىكند و اگر به شما گزندى رسد بدان شاد مىشوند و اگر صبر كنيد و پرهيزگارى نماييد نيرنگ‌شان هيچ زيانى به شما نمىرساند يقينن خداوند به آن‌چه مىكنند احاطه دارد.
[ سوره‌ی آلِ عمران، سوره‌ی ۱۲۰]
+ ام‌شب از آن شب‌ها ست. این‌قدر در خانه راه رفتم و قدم زدم پاهایم درد گرفته است. هم‌زادم -عالی‌جناب را می‌گویم- که الآن باید به دردم برسد، گویی خواب است. خواب؟ نه، خودش را زده است به آن راه. عوضی. از ویژگی چنین شب‌هایی پیش از این نوشته بودم. باید می‌بود.
inke adamizad ba khandane neveshtehaye yek adami khiyal konad khob mishenasadash etafaghe gharibi ast man khiyal mikonam shoma ra khob mishenasam
پاسخحذفin post barye man kheili khobi dasht
ممنون.
حذف